mánudagur, nóvember 20, 2006
OK....
Ættla aðeins að tala um lífið og dauðann. Algert "bränstoff", en algert fundament fyrir lífið ef svo á að taka til orða.
Allavega er það þannig að þegar maður vinnur vinnu eins og ég geri þá lendir maður í því að vera á mörkum lífs og dauða. Og svo getur maður verið á sama tíma á mörkum lífs og dauða á öðrum sviðum, á prívat sviðinu. Svolítið skrítið stundum, maður vinnur sína vinnu sem maður er þjálfuð til að vinna og svo leggur maður á þann veg að bjarga lífi, lífi sem er að blæða út, tekur út allt úr blóðbankanum, sem verður gjaldþrota á einhverjum "plasma" reikningum, fær að vita það eftir 4 tíma blóðbað að innistæðan er búin, og svo heldur maður bara áfram að vinna sína vinnu og svo blæðir og blæðir og 30 til 40 lítrar eru "blæddir", en maður heldur auðvitað áfram, sjúklingurinn lifir ENNÞÁ, en hversu lengi, er vit í þessu? hversu lengi? svo bara áfram og áfram, meiri blæðing og á endanum bara lekur alstaðar út BLÓÐ, pása, blodstillningspása,.,.,.,.
Mamma mín liggur á hospis deild, getur ekki lift höfði af koddanum án hjálpar, heldur áfram að lifa, blæðir ekki, en hangir á jafn þunnum þræði og maðurinn sem ég hélt við líf í nótt. Hversu lengi?
Hún vill ekki meir, hver ákveður hvað lengi er langt og hversu lengi er nóg að lífið varar.
Hvað svo?
Er eitthvað síðan, eða bara enda hlutirnir þarna?
Er það ekki svolítið endasleipt, eða er eitthvað síðan ? ? ?
Passar ekki inn í þessa alheimsmynd mína, jörðin er hér og ég sé hana og upplifi svo framanlega ég er hér og PUNKTUR
ekkert eftir það,
hvað er ekkert?
er það bara svart tóm,
eða
?
Ekki veit ég , , ,
Ýr.
Ættla aðeins að tala um lífið og dauðann. Algert "bränstoff", en algert fundament fyrir lífið ef svo á að taka til orða.
Allavega er það þannig að þegar maður vinnur vinnu eins og ég geri þá lendir maður í því að vera á mörkum lífs og dauða. Og svo getur maður verið á sama tíma á mörkum lífs og dauða á öðrum sviðum, á prívat sviðinu. Svolítið skrítið stundum, maður vinnur sína vinnu sem maður er þjálfuð til að vinna og svo leggur maður á þann veg að bjarga lífi, lífi sem er að blæða út, tekur út allt úr blóðbankanum, sem verður gjaldþrota á einhverjum "plasma" reikningum, fær að vita það eftir 4 tíma blóðbað að innistæðan er búin, og svo heldur maður bara áfram að vinna sína vinnu og svo blæðir og blæðir og 30 til 40 lítrar eru "blæddir", en maður heldur auðvitað áfram, sjúklingurinn lifir ENNÞÁ, en hversu lengi, er vit í þessu? hversu lengi? svo bara áfram og áfram, meiri blæðing og á endanum bara lekur alstaðar út BLÓÐ, pása, blodstillningspása,.,.,.,.
Mamma mín liggur á hospis deild, getur ekki lift höfði af koddanum án hjálpar, heldur áfram að lifa, blæðir ekki, en hangir á jafn þunnum þræði og maðurinn sem ég hélt við líf í nótt. Hversu lengi?
Hún vill ekki meir, hver ákveður hvað lengi er langt og hversu lengi er nóg að lífið varar.
Hvað svo?
Er eitthvað síðan, eða bara enda hlutirnir þarna?
Er það ekki svolítið endasleipt, eða er eitthvað síðan ? ? ?
Passar ekki inn í þessa alheimsmynd mína, jörðin er hér og ég sé hana og upplifi svo framanlega ég er hér og PUNKTUR
ekkert eftir það,
hvað er ekkert?
er það bara svart tóm,
eða
?
Ekki veit ég , , ,
Ýr.
